Teatr w Epidavros.Teatr datuje się na IV w. p.n.e. W czasach rzymskich rozbudowano go o dodatkowe rzędy, tak aby pomieścił, bagatela, 15 tys. widzów. Najciekawszym fenomenem teatru w Epidavros jest jego niespotykana, naturalna akustyka. Rzeczywiście. Siedząc w górnych rzędach teatru, jest się w stanie bez nadstawiania uszu wyłapać rozmowy ludzi na scenie. Przewodnicy demonstrują tą fenomenalną właściwość przez klaskanie przechadzając się po całym proscenium, modulację głosu, a nawet targanie papieru i rzucanie monet na centralny punkt sceny. Wszystko słychać!
Najbardziej ekscytujące jest to, że latem w Epidavros cały czas grywa się Sofoklesa, Eurypidesa, Ajschylosa i wszystkich innych antycznych dramatopisarzy, których imion nie pamiętam. To by było coś! Zobaczyć antyczne dzieła w takiej scenerii... W dzisiejszych czasach przedstawienia są chyba jednak dużo bardziej stonowane. Wina się pewnie nie pija, a jak już to na pewno nie do tego stopnia, żeby festiwal skończył się wielką orgią ku czci boga Dionizosa. Cóż, szkoda. Ale samo przedstawienie też by fajnie było zobaczyć.
Na szczycie teatru.